równinę sandrową
Encyklopedia PWN
woj. (od 1999) w północno-zachodniej Polsce, nad Morzem Bałtyckim (dł. granicy mor. 184,9 km), na zachodzie graniczy z Niemcami (186,6 km), na wschodzie z woj. pomor., na południowym wschodzie z wielkopol., na południu z lubuskim; utworzone z woj. szczecińskiego, koszalińskiego oraz części słupskiego, pilskiego i gorzowskiego;
woj. w północno-wschodniej Polsce;
woj. w północnej części Polski, nad Morzem Bałtyckim; graniczy z woj.: warmińsko-mazurskim (na wschodzie), kujawsko-pomor. (na południu), wielkopol. (na południowym zachodzie) i zachodniopomor. (na zachodzie); na północy M. Bałtyckie z Zat. Gdańską i Zalewem Wiślanym.
sandr
rozległy, bardzo płaski stożek napływowy, zbudowany z piasku i żwiru osadzonych na przedpolu lądolodu przez wody pochodzące z topnienia lodowca;
[niem. Sand ‘piasek’],
południowa część Pobrzeży Wschodniobałtyckich, w Polsce (południowa część) i obwodzie królewieckim (Rosja);
